امروز صبح دلم خواست بدوم. به خاطر دردی که در زانو و مچ پای چپم دارم خیلی اوقات برای خودم حق دویدن را قايل نمی‌شوم. امروز اما رفتم و انجامش دادم. یک دوی آسان که اگرچه همچنان با درد همراه بود اما قادر بودم برای مدت ۳۰ دقیقه آن را حفظ بکنم. در مسیر برگشت کلمه‌ی «آهسته» که روی زمین نوشته شده بود توجهم را جلب کرد. به خانه که رسیدیم بلافاصله بعد از اینکه شیر و جو برای صبحانه خوردیم، کلمه‌ی «دوی آسان» را در گوگل جست و جو و اولین نتیجه‌اش را که مطلبی از وب سایت رانرز مگزین است خواندم. بعد بدون برنامه‌ی قبلی و در حالی که هنوز حتی بعد از انجام دوی امروز دوش هم نگرفته بودم تصمیم گرفتم مطلب را که البته کوتاه هم هست ترجمه کنم. شاید از این جهت که ساختار این متن نیز مثل یک دوی آسان به خواننده یادآوری می‌کند نوشته لزوما نباید شاخ غول بشکند.
وقتی مطلب را باز می‌کنید اولین چیزی که توجهتان را جلب می‌کند تصویر یک دونده است که در جاده‌ای خلوت به سمت خورشید می‌دود. زیر این تصویر نوشته شده است: «شاید تمرین‌های سخت باشند که بیشترین توجه را در تمرینات ما به خود اختصاص دهند اما بزرگ‌ترین پیشرفت‌ها در دوی آسان رخ می‌دهند.»
مطلب در ادامه به تعریفی از دوی آسان می‌پردازد: «
دوی آسان که گاهی به یک دوی ریکاوری نسبت داده می‌شود دویدنی است در تندی‌ای بسیار کنترل شده و راحت. نیازی نیست که زمان یا مسافت مشخصی برای آن تعیین شده باشد اما به طور کلی کوتاه‌تر از دیگر تمرین‌های دو است. در واقع میزان تلاش است که این نوع از دویدن را متمایز می‌کند. باید احساس راحتی بکنید و حس کنید که می‌توانید این تندی را به طور نامحدودی حفظ کنید.»
بخش بعدی مطلب به نقش دوی آسان می‌پردازد: «دوی آسان کمتر از تمرین‌های سخت روی بدن فشار می‌گذارد ولی با این وجود همچنان مسافت‌های مهم را برای تمرین شما فراهم می‌کند و همچنین پروسه‌ی ریکاوری را سرعت می‌بخشد. دویدن آسان کارامد ترین راه برای توسعه و بهبود ظرفیت هوازی و سیستم قلبی-عروقی است که پایه‌های ساختن سرعت و استقامت هستند»
در ادامه مطلب نوشته شده است: «اگر دونده مبتدی هستید یا در حال ساختن سطح پایه‌ای از فیتنس، باید از دویدن آسان استفاده کنید. این نوع دویدن قبل و بعد از تمرین‌های سخت مثل دویدن طولانی هم برای ریکاور شدن اهمیت دارد. حتی ممکن است شما چند روز دویدن آسان را بعد از یک تمرین خاص سخت یا قبل از یک دو یا مسابقه‌ی مهم برنامه‌ریزی کنید. با مستثنی کردن دویدن‌های اینتروال، تپه و دوی تمپو، دوی آسان باید بخش اصلی از مسافت هفتگی شما را با حداقل ۷۵ درصد کل دویدنتان تشکیل دهد.»
مطلب با پاسخ دادن به این پرسش که دوی آسان چقدر آهسته است پایان می‌یابد: « قانونی که تعیین کند برای اینکه یک دو دوی آسان باشد باید خیلی آهسته دوید وجود ندارد پس لازم نیست روی سرعت و تندی وسواسی باشیم. دوی آسان می‌تواند به قدری آهسته باشد که بدن شما اجازه می‌دهد و این هم اغلب با میزان خستگی و استرس تعیین می‌شود. به جز حالتی که شما به دویدن تند در حین دوی آسان شناخته شده باشید، که اشتباهی رایج میان دونده‌هاست، بهتر است که حین دوی آسان با خودتان جی پی اس نداشته باشید. یک قانون کلی می‌گوید دوی آسان یعنی سرعت دوی ۵ کیلومتر شما به اضافه ۹۰-۶۰ ثانیه، اما همچنان انتخاب سرعتی که شما می‌توانید به طرز نامحدودی حفظش کنید راهی بهتری برای پیدا کردن تندی‌ای است که واقعا برای شما آسان است.»
برای من جالب بود که مطلبی به همین سادگی و البته کوتاهی در رانرز مگزین منتشر شده است و برای من الهام‌بخش بود که خودم هم بتوانم این طرز فکر را که نوشته باید چیز عجیب و غریبی باشد کنار بگذارم. دویدن هم همین طور! وقتی امروز دویدم چیز عجیب و غریبی اتفاق نیافتاد، یک دوی ساده و آسان اما انجامش دادم و همین!
دیدگاه خود را بنویسید